Niliona dubu ya kizunguzungu nilipokuwa nikipanda mlima, kwa pumzi, kupungukiwa na maji mwilini na miguu ikiuma. Ilichukua muda kuhesabu sura ya giza kando ya barabara kuu tupu. Lakini mara baada ya kufanya hivyo, moyo wangu ulianza kukimbia. Nilipiga baiskeli yangu upande wa pili wa barabara kwa hofu na nikapiga ili kuvuta dawa yangu ya kubeba kutoka chini ya mfuko wangu wa kushughulikia. Wakati wote kujaribu kuweka jicho juu ya dubu.

Dubu ilikuwa kahawia nyeusi, manyoya yake ya coarse yakisisitiza hump isiyo na makosa mgongoni mwake.  Kuzaa kwa grizzly, labda kijana. Dubu aliniangalia, akachukua hatua mbili, na kisha akashtakiwa.

Ilichukua chini ya sekunde tatu kufikia ukingo wa barabara. Nilikuwa nikitetemeka kutoka kichwa hadi vidole kwani ilisimama umbali wa futi 20. Kisha akaanza kunizunguka. 

Ilikuwa Siku ya tatu ya kile kilichotakiwa kuwa safari ya baiskeli ya wiki tatu katika Yukon. Nilikuwa na wasiwasi. 

‍

Nilitarajia kuona chui katika safari hii. Ni Yukon baada ya yote. Barabara hutoa maua mengi na nyasi, ambayo huongeza wingi kwa chakula cha dubu. Nilikuwa na mikutano ya karibu ya dubu hapo awali lakini hakuna kitu kama hiki. Hii haikuwa jinsi nilivyotarajia dubu kujibu. 

Wakati dubu ilipoanza kunizunguka polepole na kwa utaratibu, nilijaribu kuzungumza kwa sauti ya chini, nikitumaini sauti ya sauti yangu ingeitisha. Hakuna bahati. Aliendelea kutembea, akiniangalia. Wakati huo nilisikia lori likija juu ya kilima na nilianza kulipiga kwa mkono mmoja. Gari hilo halikuonekana kuona uso ukitokea katikati ya barabara kuu. Lakini wakati lori lilipokuja juu ya kilima na kuangusha barabara kati yangu na dubu, grizzly akageuka kwenye mashimo yake na kutoweka kwenye vichaka. Karibu nilianguka kwa misaada. 

Hiyo ilikuwa ni mara ya kwanza kwa wengi kukutana katika njia yangu. Lakini kwa mbali zaidi ya kukumbukwa. Kusimama upande wa barabara kuu, katikati ya mahali popote, na 200km kwa mji wa karibu, hakukuwa na kitu cha kufanya lakini shakily kupata baiskeli yangu na kuendelea pedaling. 

Ilikuwa ni majira ya joto ya 2020. Nilikuwa nimeanza safari yangu huko Whitehorse, siku tatu zilizopita, nikitoka nje ya mji wakati wa mvua. Katika siku 14 zilizofuata niliendesha baiskeli kwenye barabara kuu ya Klondike na kisha kupanda barabara kuu ya Dempster hadi mpaka wa Kaskazini Magharibi (NWT). Sikuweza kuvuka mpaka kwa sababu ya vizuizi vya Covid-19, kwa hivyo huko, kilomita 200 tu kama kunguru huruka kutoka Bahari ya Arctic, niligeuka na kurudi kwenye Jiji la Dawson, ambalo liko karibu na mpaka wa magharibi wa Yukon. 

‍

Siku chache za kwanza zilikuwa uzoefu wa elimu kama nilijifunza quirks ya baiskeli yangu mpya kutumika. Licha ya kiwango cha shauku yangu linapokuja suala la adventure, mimi si mtaalam linapokuja suala la baiskeli au ziara. Nilikuwa nimenunua baiskeli hii kwa mjeledi miaka michache iliyopita, niliileta dukani na niliambiwa mara moja kwamba karibu kila sehemu ya baiskeli ingelazimika kubadilishwa. Baada ya kutumia bucks mia chache kwenye baiskeli, na si tayari kupata nyingine, nilikabidhi baiskeli yangu kwa fundi, grimacing kama nilihisi akaunti yangu ya benki ikipungua zaidi.

Niliweka kile kilichoonekana kuwa muhimu zaidi - breki, mnyororo mpya, kebo moja mpya ya gia, na nilitumaini wengine wangeshikilia. 

Tangu wakati huo nilikuwa nimetumia baiskeli mara chache tu, nikiigundua kutoka kwa kabati langu la kuhifadhi kwa safari hii. 

Niligundua haraka kwamba ilibidi nibadilishe gia zangu kwa mpangilio maalum, au mnyororo wangu ungeanguka na kukwama katikati ya fremu. Matokeo yake ni kwamba ningelazimika kuchukua mlolongo wangu wa baiskeli, ambayo sio kazi ndogo na ilinichukua masaa mawili mara ya kwanza wakati wa kupambana na mbu kando ya barabara kuu. Kwa fundi mwenye uzoefu inachukua sekunde 2. Nilijifunza kwamba ingawa viungo vya mnyororo wa bwana vinakusudiwa kuondolewa kwa urahisi, zingine (yaani: yangu) zinaweza kulehemu pamoja na uchafu na umri. Pia gia (na wakati mwingine kuvunja) nyaya zitaacha kufanya kazi ikiwa matope ya kutosha yanaimarisha juu yao, ambayo wana uwezekano wa kufanya kwenye Dempster.

Labda muhimu zaidi, nilijifunza kwamba katika Yukon mistari hiyo ya bluu ya squiggly kwenye ramani haimaanishi kuna maji. Kwa kweli ni salama kudhani kwamba isipokuwa kitu kimewekwa alama kama mto, labda ni swamp kavu.

Nilikimbia kutoka kwenye maji. Nyingi. 

Niliendesha baiskeli ndani na nje ya dhoruba, na nilipokuwa nikihangaika juu ya vilima na maji yakitiririka mgongoni mwangu, nilijikumbusha kwa mara ya mia kwamba upinde wangu wa mvua kwa kweli haukuwa na maji. 

‍

Lakini kisha mapambano yakajisafisha na nikaanza kusafiri chini ya barabara, nikiimba wakati upepo ulipovuma nywele zangu na jua likaleta freckles usoni mwangu. Mwili wangu uliteleza kwenye kichaka cha vitu, miguu yangu ikigeuza kanyagio zangu kwa mitambo na bila kufikiria. Kumbukumbu ya misuli inaingia. Miti ya spruce iliyokatwa ilipanga pande za barabara kuu, ikirudi nyuma na kurudi kwa sababu ya kuyeyuka kwa permafrost.

Nilihisi vizuri kukabiliana na hofu yangu na kuendelea na njia hii, licha ya orodha ya kufulia ya mambo ambayo yalikuwa yameenda vibaya.

Kila jioni wakati miguu yangu ilipoanza kuandamana na jua lingezama chini kwenye upeo wa macho, ningeanza kutafuta kambi kwa usiku. Kwanza ningehitaji kupata maji, au kupata kusafisha kwa mto. Kawaida ingechukua majaribio machache ya kugonga njia yangu chini ya barabara za uchimbaji wa madini, hadi nikapata doa iliyotengwa ili kuweka hema langu. Ningejaribu kuchagua maeneo ambayo yalikuwa njia kidogo kutoka barabara kuu, ili kuwe na nafasi ndogo ya wageni wasiokubalika. Mara nyingi ningeishia na matangazo ya kuvutia yanayoangalia milima, yote kwangu mwenyewe. Baada ya chakula cha haraka na labda kuoga katika mto, ningejikusanya kwenye mfuko wangu wa kulala, nikilala haraka kama anga ilitiwa giza na nyota zilitoka. 

‍

Siku ya 5 (kilomita 500 katika safari yangu) nilianza barabara kuu ya Dempster, msisimko na woga unaoingia tumboni mwangu. Barabara kuu ya Dempster ni barabara ya uchafu ya mbali. Inajulikana kwa kuweka matairi na kuvunja magari. Ni ibada ya kifungu kwa waendesha pikipiki na kwa mtu yeyote anayeishi kaskazini. Katika Jiji la Dawson, watalii hukusanyika kwenye baa kulinganisha hadithi za matairi mangapi ya gorofa waliyopata, na kazi za ukarabati wa hodgepodge walizofanya kando ya barabara. Eneo hili pia linajulikana kwa dubu, moose, kondoo, caribou na mbwa mwitu. Kwa haya yote akilini, nilipanda juu ya Daraja la Mto Klondike ambalo linaashiria mwanzo, kupiga hooting na hollering kwa msisimko.

Kilomita kadhaa ndani, wanandoa walipunguza kasi ya gari lao kunionya juu ya dubu nyeusi tu juu ya barabara.

‍

"Asante kwa vichwa juu," nilisema, nikitabasamu kwa ujasiri wa uwongo. Angalau ni dubu mweusi tu niliyejiambia, nikijaribu kusahau kuhusu kukutana kwa dubu siku tatu zilizopita. Mara nyingi mimi hupiga njia yangu kupitia maisha, na safari hii haitakuwa tofauti. Mawazo mazuri yalikuwa yananisukuma chini ya barabara hii. 

‍

Niliendesha baiskeli, nikisuka ndani na nje ya mashimo ya sufuria wakati nikitoa maneno ya wimbo yaliyopotoka ambayo nilikuwa nimesahau kwa muda mrefu. Hofu ya kugeuka pembe na kuja hela grizzly huzaa polepole abated. Sikuona chui yeyote siku hiyo, au kwa siku chache. Nilipofika Hifadhi ya Wilaya ya Tombstone, niliegesha baiskeli yangu kwenye kichwa cha nyuma na nikatumia siku tatu za kupendeza kutembea, nikiipa miguu yangu mapumziko yanayohitajika sana kutoka kwa mwendo wa kurudia wa kukanyaga. Ni vizuri kutoka barabarani wakati mwingine lakini kwa Siku ya tisa nilifunga mkoba wangu kwa hamu kwenye mfuko wangu kavu na kuelekea kaskazini kwenye baiskeli yangu tena. 

Nilipokuwa nikiondoka kwenye bustani baiskeli yangu ilipimwa na siku kumi za chakula, matokeo ya mpaka wa NWT kufungwa. Miji pekee ya kusambaza tena kando ya barabara kuu ya Dempster ni Fort McPherson, Inuvik na Tuktoyaktuk, yote iko kaskazini mwa NWT. Rafiki yangu alikuwa ameshuka kwenye sanduku la resupply kwangu katika uwanja wa Tombstone Park Campground, ambayo iliniruhusu niepuke detour kwenye duka la mboga huko Dawson. Hata hivyo, bado nilikuwa nabeba chakula cha kutosha kunipeleka kilomita 900 juu na chini ya barabara kuu ya Dempster na kwenda Dawson.

Kusema baiskeli yangu ilikuwa nzito ilikuwa ni ya chini.

Kwa siku tatu zilizofuata nilisukuma kaskazini, nikipambana na upepo mdogo lakini unaoendelea. Mazingira yalibadilika wakati kilomita ziliruka. Vilele vya milima ya Tombstone vilitoa njia ya kufungua tambarare, na kisha kwenye milima ya kijivu ya Ogilvie. Mabonde yalifunguliwa kando ya barabara, yakiomba kuchunguzwa. Barabara hii haioni trafiki nyingi, na hiyo ilikuwa kweli hasa mwaka huu kutokana na vizuizi vya kusafiri vya covid-19. Kwa wastani magari 10 yalipita kwa siku, wengi wao walisimama kuniangalia nilipokuwa nikiendesha baiskeli. Wageni wangesukuma chakula, maji na bia juu yangu, nipike chakula cha jioni au kuacha tu kuzungumza kando ya barabara. Nilipata vipele vichache wakati nilipowaambia watu kile nilichokuwa nikifanya. Wenyeji wengi waliniuliza ikiwa nilikuwa nimebeba bunduki (sikuwa). Lakini kwa shukrani hakuna mtu aliyehoji uwezo wangu wa kufanya kile nilichokuwa nikifanya kwa msingi wa mimi kuwa mwanamke wa pekee. 

Katika hatua hii katika maisha nimefanya safari nyingi za solo, na kwa kila mmoja nimekuwa na watu wanahoji uwezo wangu wa kuwa huko nje. Ushauri usioombwa, kwa kiasi kikubwa kutoka kwa wanaume, ni wa kawaida. Lakini pia nimekuwa na wanawake wengi wakiniangalia na kusema "wewe ni jasiri sana kuwa nje hapa peke yako". Maoni kama haya daima yananisumbua na nataka kuwauliza kwa nini wanafikiri hivyo na ikiwa wangeuliza hiyo kwa mtu.

Niliondoka kwenye safari hii na kiasi cha afya cha hofu, hata hivyo, muda mrefu uliopita niliamua kwamba hofu hiyo haitanizuia.

Nilitafiti kile nilichoweza kabla, nikaleta kitanda cha huduma ya kwanza, dawa ya kubeba na kit cha ukarabati kwa baiskeli yangu na gia nyingine. Niliamini kwamba ikiwa kitu kilienda vibaya ningepata suluhisho au hali mbaya zaidi, uliza mtu msaada. Kama kuna kitu chochote, safari hii iliniimarisha wema na ukarimu wa wageni, na pia ilinionyesha kile ninachoweza.

Kisha nilianza 7 Mile Hill, kupanda kwa muda mrefu kwa Eagle Plateau. Kupanda ambayo kwa hakika haikukusudiwa kwa wapanda baiskeli. Kutoka hapo barabara hupanda kama wimbi lisilo la kawaida, likifunga na kupiga njia yake kwa mtindo usio na mstari. msisimko wa kwenda chini ulibadilishwa na wasiwasi wa kupoteza udhibiti na kuanguka, kama uso wa barabara uliharibika kwa shale na mchanga. Vijiko vya kina vya silt kwenye barabara kuu vingekamata matairi yangu, na kusababisha mimi kutunza barabara. Niliona dubu wachache weusi kwa mbali lakini wote walithubutu wakati nilipiga kelele, kusaidia kutuliza hofu yangu. Madereva wa malori wangepunguza kasi ya rigs zao walipokuwa wakipita, ishara nzuri lakini haikupunguza mawingu ya vumbi yasiyoepukika ambayo yangenizunguka katika kuamka kwao. Asubuhi, vumbi lingening'inia juu ya barabara, likikaa katika hewa ya alfajiri, likisubiri upepo wa kuchukua na kuubeba katika vimbunga vidogo. 

Usiku ningevua nguo zangu ili kugundua kwamba mchanga na vumbi vilikuwa vimepenyeza kila sehemu ya nafsi yangu.

Kiuno cha kaptula zangu na mabaharia wa bra yangu ya michezo nilihisi kuwa ngumu na jasho na uchafu uliotiwa keki. Nilikuwa nikipata vidonda vya saddle chungu kutoka kwa baiskeli masaa 10 kwa siku. Kuoga katika mito ya frigid kulitoa afueni lakini hadi tu niliporudi kwenye baiskeli yangu. 

Hata hivyo, mahali hapa paliteka moyo wangu na roho yangu. Mara nyingi ningeendesha baiskeli jioni, bila kutaka chochote zaidi ya kuona kile kilichozunguka bend inayofuata. Mifumo ya mwamba wa ndani na ridgelines za kuvutia zilinishawishi kuacha, lakini kamwe kwa muda mrefu. Nilijifariji kwamba ningerudi kuchunguza zaidi siku moja. 

‍

Lengo langu la kufika mpaka wa Yukon-NWT lilipunguzwa kwa kilomita 10, kwa sababu ya mama grizzly na cubs zake mbili. Familia ya dubu ilikuwa imechukua makazi katika nyanda za nyasi kando ya barabara kuu, aibu tu ya mpaka. Nilikutana nao mapema asubuhi, anga bado ni nyekundu nyepesi chini ya mkanda wa mawingu ya pipi ya pamba. Niliona matuta ya beige kwa mbali, mwanzoni nikiyachukua vibaya kwa vichaka. Lakini kisha mama dubu alisimama, silhouette yake kubwa isiyo na utata juu ya nyasi. Moyo wangu ulianza kukimbia, na nilisimama haraka ili kuvuta dawa yangu ya kunyunyizia. Flashbacks ya kukutana mwisho mbio kwa njia ya akili yangu na nilijua kwamba mimi si kuokolewa na lori mapema asubuhi. 

‍

Mama dubu aliinua pua yake ili kunusa hewa, kisha inaonekana kutojali, alirudi kwenye malisho. Familia haikuwa na mpango wa kuhamia.  

‍

Nilisimama barabarani, nikiwatazama kwa muda mfupi wakiwalisha katika mwanga wa asubuhi kabla ya kurudi kimya kimya na kushuka chini, nikielekea kusini kwa mara ya kwanza kwenye safari yangu.

Ilionekana kufaa kwamba dubu ingekuwa alama ya kaskazini zaidi ya safari hii. Ni eneo lao baada ya yote na mimi ni mgeni tu. Kwa kweli, ikiwa hakukuwa na ishara kuashiria mpaka, mtu hangejua kwamba walikuwa kwenye makutano. Mgawanyo wa mipaka kati ya sheria na watu. Kituo cha ukaguzi wa mpaka ni kilomita nyingine kadhaa, kwenye Mto Peel. Kimwili hakuna tofauti katika upande wowote wa mpaka, yote ni nzuri, kubwa anga ya jangwa.  Ni mpaka gani hata hivyo kuliko mstari wa kiholela uliochorwa kwenye ramani, unaobishaniwa katika taasisi za kisiasa? Wanyama, mimea na wadudu, hawana matumizi ya kitu kama hicho. Wanazunguka siku yao bila kufadhaika na hawajui mstari huu usioonekana. Mipaka ya mipaka ni bidhaa ya watu, ya utamaduni wetu. 

‍

Msimu huu wa joto - mwaka huu kweli - hakuna hata moja ambayo ilikuwa imeenda kupanga. Kwa nini hii?

‍

Mbali na hilo nilikuwa na kilomita 570 kushoto ili kurudi Dawson City, na idadi isiyojulikana ya kukutana na dubu mbele yangu. 

‍